Pyetje:
Doktor,
Kam rënë në dashuri dhe është gjëja më e bukur që? po më ndodh ..por kjo sdo të thotë se është hera ime e parë që dashuroj? pasi unë jam 35 vjeçe, jam e martuar dhe kam 2 femijë ….por ajo që unë po provoj dhe ndiej për një djalë 27 vjeçar është çmenduria e jetës sime .Ai është gjithashtu i martuar me fëmijë …E them me bindje se është lumturia ime , jeta ime? dhe kur nuk komunikoj me të, më duket se çdo gjë rreth meje ka ndaluar nuk funksionon…
Do të doja të isha me të në çdo çast të jetës , në çdo sek të ditës , por kushtet tona kështu janë ….por unë e ndiej shumë dhe ai gjithashtu …
Do të doja një mendimin tuaj ju lutem …
Përgjigje:
E kuptoj situatën tënde. Ky është sot një fenomen i përhapur dhe ka shumë arsye pse një grua bëhet “gruaja tjetër e një burri”. Nuk do të zgjatem duke të shpjeguar arsyet pse ndodh kjo, sepse ato janë të ndryshme për gra të ndryshme. Kjo mund të jetë subjekt për një shkrim tjetër.
Tani, të kthehemi, siç thonë francezët, tek dhëntë tona. Shkurt, ti je helmuar nga pasioni. Seksi i nxehtë dhe pasioni i ndaluar janë më intoksikues se alkoli, të dehin. Ka gra që vetëm nje puthje e nje burri të veçantë, i çon ato në shtrat me të. Ka burra të tillë seksi, që ti nuk ke imagjinuar se ekzistojnë. është kjo arsyeja qe ka Don Zhuanë dhe Kasanova.
Une të besoj, ti ndjen dhimbje të vërtetë kur je larg tij. Për këtë ka arsye fiziologjike. Nuk është vetëm intrigimi dhe kënaqësia që jep seksi sekret që e bëjnë atë të mos i rezistosh dot, ashtu siç ndodh me ty, por orgazma që ju arrini çliron neurohormone që? u lidhin juve fort si çift i pandarë. Këtë e bën “super ngjitësja humane”, ose oxytocina, siç e kam shpjeguar në një shkrim më parë. Por në marrëdhënie si kjo e juaja, oxytocina e përmbyt trurin tuaj, ndaj dhe ju provoni këto ndjenja.
Por, dhe gjithmonë ka nje por, kjo nuk do të zgjasë gjatë. Do të vijë një ditë që pasioni do të zbehet.
Nga intervistat, me mijëra gra, që kanë kryer shumë autorë, rezulton se rreth 30% e burrave që kanë një marrëdhënie jashtëmartesore, kanë në të njëjtën kohë edhe marrëdhënie me gra të tjera. Unë besoj se kjo shifër është më e madhe, sepse 30% raportojne vetë gratë.
Ju keni filluar të luani si Angelina Joly me Brad Pittin, por shumica e grave që luajnë kështu, përfundojnëe si të kafshuara keq prej pasionit.
Për ta kuptuar më mirë situatën ku ndodhesh, lexo tek Blogu im “Seksologu” artikullin që e kam shkruar kohë më parë të titulluar “Sëmundja e Dashurisë”.
Paç fat dhe uroj të kthehesh përsëri në gjykimin me kokë të ftohtë.
Doktori
“SËMUNDJA” E? DASHURISË
Shkencëtarët kanë zbuluar se përzierja e lëndëve kimike trunore që ndihmojnë të shpërthejë romanca e dashurisë, ndryshojnë krejtësisht prej përzierjes së e kimikateve trunore që sigurojnë afrimin për një kohë të gjatë midis dy partnerëve .
Është një e vërtetë e pamohueshme, që në ditët “copë-copë” të jetës tonë,? ta mbash një romancë për një kohë të gjatë, është gjë e vështirë. Lidhjet që i mbajnë njerëzit afër, sot përcaktohen nga paratë, nga qiratë, nga obligimet dhe fëmijët. Vetëm këto fije të holla kanë mbetur për ta shtrënguar nyjën, ndërsa fibra e vërtetë është dobësuar. I ka kaluar koha mënyrës së vjetër romantike të jetesës.
Martesa, edhe pse shumë e kanë akuzuar si një mizerie, në të vërtetë nuk është e tillë. Ajo është si një veshje e rehatshme; madje edhe zënkat midis partnerëve e ndihmojnë atë. Ajo është e vetmja që përbën atë që e quajmë shtëpi e ëmbla shtëpi.
Në poezi shpesh i këndohen këngë fazave të dashurisë. Ne u kemi besuar historive që shpjegojnë kompleksitetin e dashurisë dhe përrallave të? xhelozisë…Por tani, tregimet e çdo kulture e civilizimi për dashurinë mund edhe të ndryshojnë. Shkenca po shpjegon me ftohtësi, atë që ne e kemi ndjerë gjithmonë si një? mit e si magji e që e quajmë dashuri.
Për herë të parë në histori, kërkimet e reja shkencore kanë filluar të ndriçojnë vendin ku vendoset dashuria në trurin tonë dhe në mënyrë më të veçantë të përcaktojnë komponentët kimikë të trurit që janë përgjegjës për të.
Helen Fisher, antropologe nga N.Y., i kushtoi shumë punë nga karriera e saj evidentimit biokimik të dashurisë, në të gjitha shfaqjet e saj: epsh, romancë, afrim dhe mënyrës sesi këto të gjitha së bashku bëjnë dyllin dhe fillin e një qiriu. Ajo flet me sinqeritet dhe diskuton ngjitjet dhe rëniet e dashurisë, në atë mënyrë siç flasin njerëzit edhe për blerje- shitjet e zakonshme.
Gratë e përdorin orgasmën si një mënyrë për të kuptuar në se burri është për të i mirë ose jo. Po qe se ai është i padurueshëm dhe brutal ajo nuk e arrin dot orgasmën me të dhe vetëm ky fakt mjafton që ajo në mënyrë instiktive të ndjejë se ai ka pak gjasa të jetë një burrë dhe baba i mirë. Shkencëtarët mendojnë se orgasma femërore ka evoluar aq shumë, sa që një grua me ndihmën e saj mund të dallojë në se një burrë është për të personi i duhur ose jo.
Fisher për dhjetë vjet studioi dashurinë në MRI (Magnetic Resonance Imaging). Ajo dhe kolegët e saj Arthur Aron dhe Lucy Broën studiuan njerëz që ishin “marrëzisht të dashuruar” për një periudhë mesatarisht shtatë mujore. Duke qënë brënda në makinën MRI, këtyre personave u treguan dy fotografi-njëra neutrale, tjetra e dashnorit ose dashnores.
Çfarë i habiti shkencëtarët ?
Kur personi shikonte fotografinë e dashnorit/dashnores, pjesët e trurit që lidhen me shpërblimin(reëards) dhe kënaqësinë – pra zona tegmentale ventrale dhe nukleus caudatum- u ndezën.
Fisher nuk u habit shumë që gjeti një vend në tru, një adresë për dashurinë që kalonte nëpër një rrugë kimike specifike; por nga fakti që dashuria ndizte nukleusin kaudat që është strehëza ku ka një shpërndarje të dendur të receptorëve përgjegjës ndaj neurotransmetuesit që quhet dopamine. Fisheri e mendoi dopaminën si pjesë të pocionit tonë të brendshëm të dashurisë.
Në proporcione të përshtatshme, dopamina, krijon energji intensive, ngazëllim, fokusim të vëmendjes dhe motivacion për të fituar shpërblim (reëads). Ja pse të sapo dashuruarit nuk i zë gjumi, vëzhgojnë lindjen e diellit, marrin pjesë në gara, rrëshqasin shpejt poshtë një piste skish, që zakonisht do të ishte e frikshme për shkathtësitë e tyre. Dashuria i trimëron, i shkëlqen, i bën të mos marrin parasysh rreziqe të vërteta, të cilat disa herë i kapërcejnë, e disa herë jo.
Kujtoni për një çast dashurinë e parë. Nuk ka rëndësi as mosha kur e keni provuar e as vendi ku keni qenë. Mosha dhe gjeografia nuk kanë rëndësi. (Fisher ka provuar rënien e parë në dashuri me një mësuesin e saj kur ishte 12 vjeç.)
Danatella Marazziti, Profesoreshë e Psikiatrisë në Universitetin e Pisas në Itali, studioi biokiminë e sëmundjes së dashurisë.
Pasi kish rënë dy herë në dashuri për vete dhe ndjeu forcën e tmerrshme të dashurisë, Marazziti u interesua për të eksploruar ngjashmërinë midis dashurisë dhe çrregullimit psiqik obsesive-compulsive (OCD).
Ajo dhe kolegët e saj përcaktuan nivelin e serotoninës? në gjakun e 24 personave që kishin rënë në dashuri në gjashtë muajt e fundit dhe që ishin obsesivë për këtë objekt dashurie për së paku katër orë në ditë.
Serotonina është neurotransmetuesi ynë ”yll” që mbrohet nga medikamentet? psikiatrike po “yll”: Prozaku, Zolofti, Paxili, midis shumë preparateve të tjera.
Kërkuesit ka kohë që bëjnë hipoteza se njerëzit me çrregullim obsesiv/compulsiv kanë ”prishje të balancës” të serotoninave. Barnat si Prozaku, i ndihmojnë të sëmurët me këto çrregullime psikike që të balancojnë nivelin e këtij neurotransmetuesi (serotoninës).
Marazzati krahasoi nivelin e serotoninave të dashuruarve me grupin e njerëzve që vuanin nga çrregullimi obsesiv/compulsiv dhe me një grup tjetër personash që nuk kishin probleme as me pasionin as me sëmundjen psikike. Niveli i serotoninës në gjakun e pacientëve me çrregullime obsesive/compulsive dhe në gjakun e të dashuruarve ishte 40 përqind më i ulët se në subjektet normale.
Kjo përkthehet: Dashuria dhe OCD kanë profil kimik të njëjtë.
Kjo përkthehet: Dashuria dhe OCD nuk ndahen nga njëra-tjetra.
Kjo nga ana e saj përkthehet: Mos u çmend e budallalleps. Qëndro larg.
Natyrisht ky është një urdhër që asnjë nga ne nuk e plotëson dot. Ne do të biem në dashuri, ndonjëherë në mënyrë të përsëritur, duke e vënë veten çdo herë në gjendje mendore shumë të sëmurë. Megjithatë duket se ka shpresa për ata që janë kapur në këtë zgrip pasioni. Shpresa është Prozaku. Nuk ka asgjë tjetër veç asaj tabletes me dy ngjyra për të ulur dëshirën seksuale dhe t’i bëjë të ndjehen të painteresuar dhe “pa oreks” edhe pse bufeja është e pasur.
Helen Fisher beson se përdorimi i barnave si Prozaku prish aftësinë e personit për të rënë në dashuri dhe për të qenë i dashuruar. Duke? mpirë dashurinë dhe libidon që e shoqëron atë, marrëdhënia humbet forcën dhe interesin.
Fisher thotë : “Unë njoh një çift që ishin gati për divorc. Gruaja ishte nën efektin e antidepresivëve. Më vonë ajo i la ato, filloi të këtë argasma, ndjeu rinovimin e atraksionit seksual për burrin e saj dhe ata tani janë përsëri në dashuri me njeri-tjetrin”