Për dikë që është diagnostikuar së fundmi si HIV pozitiv, padyshim, që kjo është një kohë me shumë emocione. Shokët dhe pjesëtarët e familjes së tij? ndjehen të frikësuar dhe të zëmëruar. Ai vetë ka humbur kontrollin dhe është i shokuar. Ai mund të jetë në fazën që refuzon ta konsiderojë veten të infektuar dhe përpiqet ta harrojë rezultatin e testit. Kjo u ndodh shpesh atyre që marrin vesh se janë HIV pozitivë. Ky është një stad i sëmundjes që e kalojnë të gjithë ata që sapo infektohen me HIV dhe që u duhet kohë ta pranojnë realitetin. Ky është një realitet sfidues. Në këtë moment fjalët nuk qetësojnë njeri.
Çfarë duhet të bëjnë?
Në Amerikë, Qendra e Kontrollit dhe Prevenimit të Sëmundjeve, ka? publikuar një dokument për njerëzit që jetojnë me AIDS. Me anë të këtij dokumenti, njerëzit e infektuar me HIV shkëmbejnë me njeri-tjetrin reagimet dhe shprehin ndjenjat e tyre për situatën në të cilën janë. Në çdo deklaratë, të infektuarit me HIV përshkruajnë vështirësinë e madhe që ndjejnë për ta pranuar sëmundjen. Ata rrëfejnë se si po e marrin jetën e tyre nën kontroll dhe tregojnë për mjekimet që janë duke kryer. Kjo është mënyra më e mirë e sjelljes, për çdo të sëmurë që dëshiron ta vërë sëmundjen nën kontroll dhe të mos lejojë ta mposhtë ajo.
Grupet Mbështetëse dhe Kujdestarët
Bashkimi me grupet mbështetëse, bisedat me këshilluesit dhe gjetja e njerëzve që do të bëjnë kujdes për këta të sëmurë, janë mënyrat më të rekomanduara për të lehtësuar peshën e rendë të HIV dhe AIDS.
Këta njerëz do të ofrojnë mbështetje emocionale, do të ndihmojnë që të infektuarit me HIV/AIDS të kuptojnë më mirë metodat e kurimit dhe të rregullojnë mënyrën e të jetuarit. Do t’i aftësojnë të prekurit që të luftojnë me infeksionin HIV dhe sëmundjen e AIDS.
Grupet mbështetëse janë mënyra më e mirë për të takuar njerëz me të njëjtat emocione dhe përvoja. Ato ofrojnë lehtësim të madh. Vetëm duke kuptuar se këta njerëz, të gjithë sëbashku luftojnë kundër sëmundjes, bën që të largohet një pjesë e izolimit. I infektuari me HIV mund të ndjehet i izoluar dhe i vetmuar, sepse nuk i ka treguar akoma familjes për gjendjen e tij. Ai është shumë i frikësuar dhe akoma jo gati të bashkëpunojë. Cilado që të jetë arsyeja që ai ka për heshtjen e tij tani, jo shumë vonë, do të vijë momenti që ai do të dëshirojë t’u? thotë shokëve dhe familjes për infeksionin e tij me HIV. Përgatitja në këto grupe e bën më të lehtë këtë.
